πυγολαμπίδες του απείρου

 

Τολμάς να δοκιμάσεις
να διαβείς πέρα απο τα ψηλά βουνά
πέρα απο το μεγάλο ποτάμι
στην χώρα του αχώρητου;

Τολμάς να συνειδητοποιήσεις
ότι αυτή η συμφωνία είναι αιθέρας φωτιά.
Την βλέπεις να έρχετε μέσα
από τα κύματα και νομίζεις ότι είναι αυτή
που σε σώζει με μια αναλαμπή του λαμπερού ματιού.

Είναι σαν ένα φάντασμα – μόλις εμφανίζεται
και στη συνέχεια φεύγει.
αυτό το Νιρβάνα είναι η αιωνιότητα πίσω
από τη μεταμφίεσή της.
Μοιάζει με ένα αστέρι στον ουρανό
που γεννήθηκε για να γεννηθεί και πάλι μαζί σαυ
οι ημέρες της βροντής
φωνάζουν αντίο.
Φώτα εξασθένισης,
πυγολαμπίδες του απείρου
βυθίζω αυτόν τον άλλο κόσμο
στα τάρταρα νερά τ’αχέροντα.